Wij waren met Willem op een heel tof feestje.

Kan er een paradijs op aarde zijn of is er een paradijs op aarde? Mocht er één bestaan, dan hebben wij hem gevonden. Op 8 november ontdekt op Jen haar verjaardag. Het begon met een ontbijtje en cadeautjes /kaarten op bed. Ik val echt binnen de categorie dat ik het leuker/spannender vind om cadeautjes te geven, dan te krijgen. ( Ik wil ook nog steeds cadeautjes op mijn verjaardag hoor, dit is geen stille hint om daar mee te stoppen.. ) Ja, ik vind mijn eigen cadeautjes meestal ook fantastisch en het liefste vertel ik gelijk wat ik gekocht heb of nog beter: geef ik het gelijk. Ja, mam het is nog steeds zo. Hierna gingen wij richting de Tierra de Sol ( DE spa) in Noord. Dit is een wijk met huizen die je zou kunnen zien in een romantische komedie met Jennifer Aniston of Matthew McConaughey. Grote huizen, met een flinke oprijlaan en fontein. Prachtig! Maar als je in dit reservaat woont, leef je niet echt in de werkelijkheid. Veel mensen schreven in mijn afscheidsboek op: “Dat je tot rust mag komen”. Dit was hier al gelukt, maar dit was het toppunt van ontspannen. Wij denken trouwens dat een kwal het meest ontspannen dier op aarde is. We hebben een totale body scrub gehad, met hierna een massage. Verder mochten we heel de dag gebruik maken van de jacuzzi, het zwembad, de stoom sauna en de fitness. Nu vroeg ik mij wel af: Waarom doen we zulke dingen niet in Nederland en wachten we altijd tot we op vakantie zijn? We zouden meer van zulke activiteiten moeten doen in eigen land. Tijd maak je namelijk! Ik hoop dat het overtuigend klinkt, ook al zit ik Aruba…

Ik zag heel wat foto’s voorbij komen van vrienden op Facebook die met hun buurjongetje / nichtje / zusje / oppaskinderen naar de intocht van Sinterklaas gingen kijken. De zwarte pieten, een man met het eeuwige leven, het trouwste paard van de wereld en een versierde boot. Het blijft leuk! Wel kregen wij een beetje het idee dat veel mensen een jonger kind als excuus gebruiken om naar de Sinterklaas intocht te MOGEN gaan kijken. Alsof het anders een beetje raar is dat je gaat. “Mijn neefje wilde er graag heen….” Ik zou zeggen OOK, OOK! Ik denk eerlijk gezegd dat sommige lieve vrienden het zelf net zo leuk vinden en het als een goed excuus gebruiken jaja. Nou wij zijn niet zwanger, hebben geen kinderen en hebben er ook geen één geregeld. Misschien zijn wij de ik-geloof-nog-in-die-man-met-die-baard-en-zijn-vrienden leeftijd gepasseerd, voor ons stond het vast dat we gingen. Ook al waren we die avond net wat te laat gaan slapen en was het toch iets verder dan gedacht. Wij hebben hem verwelkomd op Aruba inclusief de Caribische pieten. Lees: een accent, gouden tand, zwart rasta haar, kinderen zingende: “bon bini Sint Nicolaas, bon bini, bon bini Zwarte Piet!” Ook “zie ginds komt de stoomboot” in het Papiaments. Dat is raar, want laten we eerlijk zijn; Sinterklaas spreekt / is eigenlijk toch gewoon Nederlands en pieten horen pepernoten te strooien en geen lolly’s en snoep. Dit was denk ik een vergissing. Binnenkort zullen Jenna en ik ook voor Piet spelen op pakjesavond. Want sorry kinders eigenlijk kan iedereen Piet spelen. Als je er maar in gelooft!

Wie had ooit gedacht dat die geheimzinnige volleybalclub toch ontdekt wilde worden? Ze hebben zich bekend gemaakt en wel met een advertentie in de krant. Een bekerwedstrijd in Centro di Portivo. Wij zijn geweest. Het was leuk om weer een wedstrijd te zien en ik kwam erachter dat ik het mis. Aan het einde van de wedstrijd vroeg ik beneden aan iemand achter de bar ( eigenlijk een plastic, witte tafel met snoep en blikjes fris) wat voor teams ze hier hebben en hoe de niveau indeling zit. De vrouw begon een niet te volgen verhaal over A-B-C etc. Blijkbaar hoorde de trainer van het gespeelde team dat en vroeg aan mij of ik ook volleybal speelde. Ik legde kort uit dat ik inderdaad ook in Nederland volleybalde en benieuwd was naar de teams hier. Waarop hij zei: A.s dinsdag 20:00 uur een wedstrijd tegen Suriname hier. Je doet mee! Het klonk als mag, maar hij ging er meer vanuit dat ik wel mee moest doen. Dit leek mij alleen niet een heel goed idee. Aangezien hij geen benul had wat ik kon. Sommige mensen zouden denken: zo’n kans krijg je nooit meer. Misschien is dat ook zo, maar misschien werd het eerder: Dit had ik zo niet moeten doen! De druk zou ik voor mezelf hoog leggen, wat voor niveau/team het ook zou zijn. Hij zag dit probleem totaal niet in en vond mij een beetje moeilijk doen. Zijn reactie was: Kan je blokken, kan je aanvallen, kan je passen? Waarop ik rustig, maar wel vastbesloten zei: Ja dat kan ik, maar ik zou eerst graag een keer willen komen trainen. Hij was licht teleurgesteld, maar gaf later toe. Tot slot vroeg hij, een beetje uit het niets: Speel je ook baseball? Dit was raar. Ik: nee, afvragend of ik nu ook werd gestrikt voor een baseball team. Ken je mensen die baseball spelen? Ik: Ja, kinderen uit mijn klas denk ik … Waarop hij zei: Ik ben de oom van *blablabla* Jones. Zijn neefje speelt blijkbaar heel hoog in deze sport. Hij zag er erg trots uit, het zou aandoenlijk kunnen zijn als deze man geen 50 jaar was. Maar het stond vast, dit had GEEN toegevoegde waarde aan het gesprek. Alsof ik aan het einde van het gesprek zou zeggen: Kent u Robin van Persie? Ja? Hij komt ook uit Nederland. Ik heb lief geknikt en beloofd dat ik er dinsdag zou zijn. Ik merkte dat hij hier nog wel aan twijfelde, maar ik zou het tegendeel bewijzen.

Ik zou kort mijn eerste training samenvatten. Plek: klein laag gebouwtje in San Nicolaas. Training: Het begon al met dat iedereen 5 rondjes moest rennen, maar stopte na 3 rondjes. Ik heb mij volledig aangepast, maar het was een vrij passieve training. Veel stil staan en kijken. Warm had ik het wel, maar dat lag meer aan de 28 graden die het daar was. Meneer Jones gaf de training in het Papiaments. Hij had niks op mij aan te merken, maar had wel heel veel op de andere meiden te zeuren. Af en toe hoorde ik hem iets zeggen als, blablabla Hollandesa. Jup dat was ik! Het waren grappige, Arubaanse meiden. Die heel veel lol hadden, maar gewoon niet heel actief waren. De training duurde 2 uur, maar zou eigenlijk 3 uur duren. Hij had zich vergist in de tijd. Hij hoopte mij donderdag te zien. Dat ging niet lukken. Eigenlijk zou ik zeker 2 trainingen moeten volgen om een goed oordeel te vellen, alleen of ik volgende week dinsdag ga? Ik denk dat ik hem maar eens ga bellen…

Verder gaat het op stage echt heel goed, geeft het land heel veel geld uit aan toerisme, maar heb ik mij laten vertellen dat er maar 1 maatschappelijk werkster is voor 16 scholen. Terwijl onze school er al 2 zou moeten hebben. Heb ik een leeshoek gemaakt in de klas om de kinderen te stimuleren om meer te lezen. ( Mocht je de foto bekijken en je afvragen wat het kruis in de zee doet.. Monique moest nog een godsdienst hoekje maken en heeft wat kinderbijbels toegevoegd. Kruis erboven, klaar!) Verder is het een katholieke school en slaan we elke morgen een kruisje en zingen het heilige Maria. Zijn Willem en Maxima op het eiland en zijn wij gisteren naar een groot feest geweest bij de ruïne. Lichtshow, vuurwerk, goede artiesten. Aruba heeft flink uitgepakt. Het twee daagse bezoek heeft ze dan ook wel 15 miljoen gekost. Vandaag zijn we met 3500 basisschool leerlingen naar een stadion gegaan voor een sportdag waar ze ook langs zouden komen. Ook dit was een groot succes. We hadden het er gisteren kort even over hoe de (wat aangekomen) Willem-Alexander aan die echt wel knappe Maxima komt. Zijn openingszin moest wel zijn: Hé, ik word koning! Ook hebben we meegedaan aan de Funstacle Run, dit is 5 km hardlopen/bootcamp. Mede mogelijk gemaakt door de mariniers die hier zitten. Zijn we van het weekend naar het wereld kampioenschap Beach Tennis geweest. Vraag ik me elke keer weer af als ik in een restaurant een goed gevuld broodje hamburger bestel, hoe ik dit handig moet gaan opeten. Dit is soms onmogelijk. Verder was afgelopen week Cinco de hond weer als een malle aan het blaffen. We dachten natuurlijk: weer een leguaan! Maar Wim zat meer te denken aan een slang, want dan deed hij ook altijd zo. Hoeveel beesten kunnen er zitten in één tuin? Hij is niet gevonden en Cinco deed na een paar uur ook weer normaal. Verder weten wij nu waarom we een QWERTY-toetsenbord hebben en niet gewoon op alfabet, zijn Suus en Kim op bezoek, zijn wij ons onderzoek aan het afronden en hebben wij even een pauze ingelast met salsa dansen.

Gegroet ( ook de stille ) volgers, ook namens de wit geschminkte sint, Willem-Alexander en de altijd charmante Maxima!