The girl who stared at goats.

Omdat er de laatste weken te veel ochtenden waren dat ik dacht: Nee! Dit riep ik natuurlijk zachtjes met een zeurderige ochtend stem. Helemaal als je de wekker op je telefoon uit wilt zetten en die dan onder je bed valt. Je moet dan met je slaap dronken hoofd op de tast je telefoon gaan zoeken. De gedachte die dan heerst is: … maar vanavond, vanavond ga ik écht vroeg naar bed.

Ik geloof eerlijk gezegd niet in de Facebook acties: deel en win. Beetje gratis reclame maken zeker en toch niet winnen. Ik win boodschappen pakketten bij de Albert Heijn, dat is ook leuk. Maar aangezien die hier niet is… Deze actie kon ik niet aan mij voorbij laten gaan: Diner voor 2 personen bij zonsondergang op het strand. Het zou bijna romantisch zijn, als je niet met je huisgenoot zou gaan. Natuurlijk is het dan de bedoeling dat je een hele leuke, originele reden gaat bedenken waarom jij wel moet winnen, maar de rest van de 200 mensen niet. Mijn reden luidde: JA, ik wil winnen! Ik wist niet dat mijn huisgenoot een baby dinosaurus was en veel eet. Tot ik met haar voor 5 maanden op dit prachtige eiland kwam wonen. Maken we kans? Hoe meer inzendingen we van andere mensen lazen hoe meer we er in gingen geloven. Zeg nou eerlijk: ik wil winnen, want ik ben 2 jaar geleden bevallen van ons zoontje. Hij heeft zeer lange tijd ’s nachts niet doorslapen. Dit was dan ook de reden dat wij zeer lange tijd niet op reis hebben kunnen gaan. Daarom zou dit etentje ons erg goed doen na deze zware periode. Je kan dan toch alleen maar denken: SERIEUS dit meen je niet? Mensen gooien al hun levensverhalen en problemen op tafel om dit maar te winnen. Manipuleren noemde wij dat in huize Palmhouse. Samen met Suus heb ik ELKE DAG gelezen wat mensen voor redenen opgaven tot de sluitingsdatum om zo onze kansen in te schatten. Ik raakte steeds meer in de overtuiging dat we wel eens konden gaan winnen. Lieve mensen er werden 3 diners weggegeven, maar baby dino en ik waren er helaas niet bij. Normaal kan ik zulke situaties handelen en neem ik mijn verlies. Maar deze keer niet; want de reacties die gewonnen hadden luidde als volgt: (1) Ik ben daar nog nooit geweest en ik hoorde dat het er erg speciaal en gezellig is. (2)Ik zou deze grote prijs moeten winnen, want als ik ben geweest zou ik deze plek aan iedereen gaan aanbevelen. (3)Eén meisje Yvette won, omdat ze het cadeau deed aan haar vader. Hij was die dag jarig. Yvette gefeliciteerd, jij bent de enige die ik het van harte gun, de rest niet. Ik heb mijn berichtje die ik moest delen verwijderd en de pagina die ik van hun geliked had (want dat moest) lekker ge-unliked ( als dat een werkwoord mogen zijn) Ik kan soms gewoon heel slecht tegen m’n verlies.

Wij zijn op de hoogte van alle nieuwe films die nu draaien in de bioscoop. Wij kunnen namelijk omgerekend voor 2,50 Euro naar de film en als je gelukkig hebt krijg je daar ook nog gratis popcorn bij. Wel is het belangrijk dat je je winteroutfit aantrekt ( dit wil in mijn geval zeggen: spijkerbroek, all stars en mij gekregen i love paris trui met capuchon), want de airco maakt het zo koud dat je anders het einde van de film niet gaat halen. Het publiek is divers, zowel locals als toeristen. Meestal zijn er ook een aantal Amerikanen in de zaal en die lachen om alles voluit. Inclusief klappen en hierna slaan met de hand op de knie en dit alles licht voorover gebogen. Nu kan ik best een Engelse film volgen, maar soms heb je toch niet precies door wanneer het “grappige moment” is. De Amerikanen gaan helemaal “stuk”, zoals mijn broertje dat zou formuleren. Horen lachen doet lachen geldt écht! Ik heb mijzelf dan ook betrapt op meelachen, terwijl ik dus niet door heb waarom er precies gelachen wordt. Dat is eigenlijk niet erg of gênant, want ik weet uit betrouwbare bron ( kuch*Jenna*kuch) dat meer mensen dat doen. Het wordt pas een beetje lastig als een vriend aan je vraagt die naast je zit, wat er nou precies zo grappig was. Ja, leg het dan maar eens uit. Je hebt dan twee/drie opties. Eerlijkheid en zeggen: “Ik weet het eigenlijk ook niet, maar iedereen moest lachen”. Of: Nogmaals lachen en zeggen: “Gewoon, net”. Dan is GEWOON het magisch woord. Je gaat het niet geloven, maar mensen nemen daar genoegen mee. Meestal wil iedereen toch verder kijken en geen uitgebreide uitleg. Of de laatste optie: negeren. Net doen of je de vraag niet hoort en de film afkijken. Nu moet je wel echt stoppen met meelachen, want anders wordt de nieuwsgierigheid des te groter bij de vrager en kan de vraag nogmaals gesteld worden. Voor welke optie ik ga laat ik in dit geval lekker in het midden.

Zoals eerder verteld hebben wij na vakantiehuisje van Egmond te hebben geplunderd een heuse lectuurtafel bij ons buiten. Waar wij meestal van die oppervlakkige blaadjes kochten, waarin we konden lezen hoe Yolanthe haar nieuwe sieradenlijn presenteert. Of ingezonden brieven over: wat te doen als je vriend voor de derde keer vreemd gaat. We zijn een beetje afgehaakt met deze kijk-blader-door en lees hoe je problemen moet oplossen die jij meestal niet hebt. Of bekijk mode die op het fotomodel heel mooi staat, maar als jij het in het hoorcollege zou aantrekken iedereen je raar zou aankijken. Zulke boekjes dus. Dit is de categorie Glamour, Grazia etc. Wij hebben de PSYCHOLOGIE ontdekt. Een blad met wat meer inhoud en minder oppervlakkig. Een blad waar je dingen leest waarvan je niet had gedacht dat je dat had willen weten. U kunt denken aan: de winkelinrichting van IKEA, artikels over hoe een terrorist denkt (meestal heeft hij gewoon een vrouw en kinderen). Ik vond het heel interessant zoals je kunt lezen. Verder bijvoorbeeld achtergrond informatie over ADHD die je niet wist, mensen die als de dood zijn voor hun dromen etc. Natuurlijk staan er ook altijd stukjes in die heel goed bedoeld zijn, maar meestal toch niet met het stappenplan van hen te verhelpen zijn. Een 10 stappen naar een minder perfectionistisch leven. Verder zijn wij fan, inclusief: raad aan de hand van een foto de achtergrond/leeftijd/baan van de afgebeelde persoon. Hoezo niet oppervlakkig?

Verder is het hele eiland in kerststemming en hebben wij ook lampjes opgehangen, hebben wij vandaag lekker truffelkruidnoten in de aanbieding gekocht, was er afgelopen maand weer veel bezoek Suus en Kim waren er 2 top weken en van het weekend onze klasgenootjes Maartje en Lisanne, stonden Jen en ik gisteren in de straat in onze pyjama, omdat we de hele tijd een zielig poesje hoorde miauwen en wij hem wilden helpen, (alleen toen we in de straat stonden hoorde we hem niet meer), hebben wij al 7! glazen en 1 bord gebroken hier en drinken wij daarom nu maar uit plastic bekers, is het belachelijk dat kinderen zoveel doen voor een sticker als beloning, is het wonderbaarlijk dat de meeste mensen passen/lijken op hun naam, zo zijn sommige meisjes toch echt Samantha’s , hebben we gebeachtennist en was dat zo leuk dat we het binnenkort maar weer eens gaan doen, is onze laatste week stage ingegaan, maar wordt dat de drukste week ooit. Musical met heel de school, kerstviering met docenten in Radisson hotel, Feria en tot slot kerstdiner. Helaas zijn Jenna en ik wat ziekjes en heb ik op een nacht een Strepsil in mijn mond gedaan, maar ben ik toen in slaap gevallen met de Strepsil in mijn wang. Geen succes kan ik je vertellen toen ik de volgende ochtend wakker werd. Ook frustreer ik mij over de post die maar niet aankomt en ga ik binnenkort weer een poging tot hardlopen doen, want eigenlijk wil ik meedoen met de CPC 10 km als ik terug ben…

Meestal verdwijnt het gevoel van: vanavond, vanavond ga ik echt vroeg naar bed gaande de dag. Heel soms is dat niet zo en blijft dit gevoel. Zoals nu, als je echt moe bent van de afgelopen dagen. Misschien daarvoor nu nog heel even uitzendinggemist kijken in bed. Of toch niet. Slaap lekker.