Aan het begin van dit schooljaar kwamen deze Arubaantjes in de klas binnen. Grote en kleine ‘Minions’ in hun gele schoolpolo. Vandaag is de laatste schooldag van dit jaar en dit sluiten we af met een kerstlunch. Sommige ouders hebben hun kind, tegen leerplichtig in natuurlijk, al een week eerder vakantie gegeven. Of ik het erg vind dat sommige drukte makers thuis blijven laat ik maar in het midden.. ;-) De meerderheid is er wel en keurig gekleed. Uiteraard was dit voor mij ook een goede reden om weer eens sleehakken aan te doen en toe te geven aan een mooi zwierig jurkje die te weinig gedragen wordt. Ik kijk vanachter mijn bureau de klas rond terwijl ik mijn slippers zoek in mijn tas. Terwijl Jingle Bells door de klas klinkt realiseer ik mij dat ik toch wel ver ben gekomen dit jaar op Aruba. Natuurlijk heb ik doelen aangepast en verwachtingen bijgesteld, maar dit is mijn eigen eerste klas. Wel hoop ik dat sommige rapporten volgende periode wat beter zijn. Huiswerk maken en leren thuis wordt niet of nauwelijks gedaan. Mijn ouders waren altijd zeer betrokken, ook als het op huiswerk en leren aankwam. Mijn lieftallige vader was op dit laatste gebied misschien wel heel betrokken. Ik schets een situatie: Mijn vader komt fietsend thuis van zijn werk rond etenstijd. Mijn broertje stelt net zijn nieuwe team samen voor een nieuwe Fifa wedstrijd achter zijn computer. Mijn vader komt de gang binnen en neemt dit waar. Mijn broertje(s) zijn druk in de weer met de controllers en mijn vader reageerde meestal met: Heb je geen huiswerk meer? Nu ging onze middelbare school loopbaan niet bij iedereen van het gezin over rozen, maar gelukkig zijn wij wel allemaal keurig afgestudeerd. De kleinste uk is nog onderweg en ondanks dat hij waarschijnlijk nog steeds OSM speelt (met meerdere accounts) en Fifa, doet hij het op school misschien nog wel het beste. Hier op Aruba werken ouders niet van 9:00 – 17:00 uur en komen ze niet fietsend van het werk. Daarnaast zijn de ouders op hun manier betrokken, maar waren er toch een aantal in de veronderstelling dat hun kind de afgelopen 5 maanden geen huiswerk mee naar huis kreeg. Kinderen gaven thuis aan geen huiswerkplanning te hebben of proefwerken die thuis geleerd moesten worden. Of hier wel naar werd gevraagd door de ouders betwijfel ik in sommige gevallen. Ik heb deze ouders uit hun droom geholpen tijdens het rapportgesprek. Of eigenlijk de kinderen uit hun droom en de ouders uit een illusie. Sommige kinderen in mijn klas hebben heerlijk elke dag na schooltijd Fifa kunnen spelen. Ze moeten nu wel heel goed zijn, kan ik mij zo voorstellen. Nu hoop ik voor hen dat die Fifa skills gelijk blijven, maar de cijfers voor de leervakken toch beter worden. Of ze dit zelf ook als doel hebben opgesteld… Ieder kind heeft deze week een bucket list ingevuld als ‘klaar opdracht’. Natuurlijk kwamen hier dingen te staan als: naar Amerika, met de klas naar het strand en mijn familie uit Nederland zien. Sommige kinderen zijn slim en schrijven toch ook nog iets op wat de juf graag wilt horen: beter huiswerk maken en een hoger punt voor woordenschat. Daar proost ik binnenkort dan maar op!

Op Aruba is het niet nodig om de ‘dierentuin’ te bezoeken. De Philips Animal garden is namelijk een uitgebreide kinderboerderij vergeleken met de dierentuinen in Nederland. Daarnaast zitten de dieren in kleine hokken. Ook al heb ik nooit gestemd op de Partij van de Dieren, ik ben toch wel begaan met het dierenwelzijn. Sommige dieren moeten natuurlijk niet in mijn zone komen, dat is een ander verhaal. Rond ons huis is het een heus dierenrijk. Hendrik en Harry zijn onze vaste huisdieren die samen met de rest van hun hagedissen familie in onze tuin verblijven. Helaas was daar op een vredige regenachtige zondagavond een ander gewerveld dier bijgekomen. Ik dacht dat ik op een tak was gaan staan. Helaas ging deze tak bewegen/kronkelen. Ik hoopte dat het de staart van Hendrik was. Maar toen ook het lichaam miste van Hendrik wist ik genoeg… het was een slang. Ik verander op dit soort momenten dan in een soort springend hertje. Af en toe vinden we ook een spin, schorpioen of een verdwaalde kakkerlak in huis. Ik wil zeggen dat wij hier een hele diervriendelijke spray voor hebben, maar dan zou ik liegen.
Helaas zijn niet alle dieren weg te krijgen met deze magische spray.

Op een middag kwam Jenna met een diepe zucht onze mini-bioscoop binnen. Ik lag prinses heerlijk op bed Netflix te kijken. Een paar weken geleden hadden wij tot tweemaal toe zelf een gekko weten te verwijderen uit ons huis. Trots, nog steeds. Alleen nu was het opperhoofd gekomen in de badkamer. Groter en dikker. Hij droeg nog net geen verenkroon. Hier hield onze trots op. Onze huisbaas weet inmiddels ook dat wij nooit figurant zullen spelen in een serie op Discovery Channel. Hij heeft ‘vakkundig’ de gekko uit het raam geduwd en het raampje boven de desbetreffende wc gesloten. Terwijl ik aan Jenna vanaf de wc vertelde hoe blij ik was dat wij dit soort problemen niet alleen hoeven op te lossen, hoorde ik iets achter mij. U raadt het als lezer al, het opperhoofd was teruggekeerd. Hij schrok er zelf ook van en rende vliegensvlug omhoog. Ik wist daarin tegen ook niet hoe snel ik ophoog moest komen met mijn rokje op mijn enkels. Voor een stukje wc papier was geen tijd. De deur van de badkamer heeft nog nooit zo goed op slot gezeten blijkbaar. Daar stond ik bij mijn huisgenootje in de slaapkamer die de prinses kijkende Netflix rol had overgenomen. Jen wist genoeg, het opperhoofd was verbazend wekkend snel terug gekomen. Hij was via het andere raampje blijkbaar gelijk weer naar binnen gekomen. Ik kan over de oplossing kort en krachtig zijn: huisbaas + opperhoofd + alle raampjes dicht = opgelost. Het hoort bij het leven op een eiland zeggen ze en hier zou ik het mee moeten doen. Het is soms een uitdaging.

Over uitdagingen gesproken: Volgend jaar willen we met een groep van vier meedoen aan de ‘Ronde van Aruba’ in estafette vorm. Dit wil zeggen dat ik twee keer 10 km moet rennen. Dit kan ik inderdaad nog lang niet en dit is dan ook een goed doel voor mijn eigen bucket list. Vanaf vandaag ga ik beginnen met trainen. Daarna spullen inpakken, want morgen vliegen we naar een ander dierenrijk hier niet zo ver vandaan. Suriname!