Mei!
Door: petra verbrugge
Blijf op de hoogte en volg petra
30 April 2016 | Aruba, Aruba
De laatste vakantie van dit schooljaar is aangebroken. Nog 7 dagen vrij in de allermooiste maand van het jaar. Nu we nog maar een paar schoolweken hebben, zeggen we altijd lekker cliché: “Wat is het schooljaar toch snel gegaan?” Toch ging het niet altijd ‘snel’. Sommige dagen voelde als weken. Het was dan zo warm, dat ik zwetend voor de klas stond en dat het eigenlijk geen toegevoegde waarde had om de ramen open te doen. Er was geen wind. Ondanks dat we nog twee maanden hebben, is dit jaar voorbij gevlogen. Ik zou dit klasje zo weer willen volgend jaar. Ze zijn gegroeid in meerdere opzichten. Nog steeds oefenen we elke dag de thema woorden. Ze hangen in de klas met de betekenis, een plaatje en een voorbeeldzin. Ik kom nog vers van de pabo inderdaad. Nederlands vinden de kinderen moeilijk, dus geef ik meerdere voorbeelden om de betekenis van een woord uit te leggen. Er zijn nogal wat verschillende contexten, waarin je deze woorden kan gebruiken. Later lopen de kinderen door de klas met de kaartjes en staat de timer aan op mijn telefoon. De kinderen wisselen de themawoorden uit en ik observeer vanaf mijn bureau hoe dit eraan toe gaat. Leerling 1: Wat betekent oefening baart kunst? Leerling 2: Hoe vaker je iets oefent hoe beter je er in wordt. Bijvoorbeeld als je aan het oefenen bent met hardlopen, dan kan je steeds sneller en verder rennen. Ik kijk naar twee jongens bij de deur en hoor één van de twee zeggen: Wat is selecteren? De andere leerling antwoord: Iets kiezen. Bijvoorbeeld als de broertjes van de juf spelers kiezen bij FIFA. Ik moet glimlachen en hoor hier mijn eigen voorbeelden terug. Ik heb de leerlingen goed leren kennen, maar zij mij denk ik ook. Ik hoop dat ze betekenis van de woorden ook herkennen op de toets als het niet over het leven van de juf gaat. Want als ze moeten kiezen wat ‘favoriete’ betekent, dan staat tussen de antwoorden niet lasagne of beach tennis. We gaan zien of de resultaten van de woordenschattoets ‘aan mijn verwachtingen voldoet.’ Deze uitspraak moesten ze dan ook leren en vonden ze misschien nog wel het moeilijkste.
Een aantal jaar geleden woonde ik nog thuis in Den Haag en fietste ik elke dag op mijn zwarte oma fiets naar de Populierstraat en waren mijn dagen gevuld met school en sporten. Ik had geen idee dat ik een aantal jaar later hier zou wonen en werken. Toen maakte ik mij druk om een te grote Kipling schooltas of de regenbroek die ik toch niet aandeed. De tijd waar ik hoopte op een goed cijfer voor de ‘Build Up’ woordjes, die ik net niet goed genoeg geleerd had. In de pauzes of tussenuren kochten we Turkse pizza of chips bij de Albert Heijn van ons zakgeld. Toen zat je op MSN en stuurde je krabbels op Hyves. Ik wilde later juf worden en reizen. Reizen, wie wilde dat nou niet? Toen was je nog een brugklasser en alle mensen in de twintig volwassen. Je dacht dat iedereen in de twintig weloverwogen beslissingen zou maken. Dat je dan niet zo impulsief zou zijn en je non verbale communicatie iets minder sterk zou zijn. Dan wist je waar je mee bezig was en wat je wilde worden. Misschien nog wel het belangrijkste kenmerk, dan was je oud. Ik gniffel hier nu om. Ik weet inmiddels wel beter. Ik kan nog steeds niet goed tegen mijn verlies en eet mij nog steeds misselijk aan chips. Ook vraag ik mij regelmatig af of ik voor altijd juf wil zijn en kan ik nog steeds ontroert worden door een animatiefilm. (Kuch*Jungle Book*Kuch) En van nieuwe schoenen en kleding word ik nog steeds enthousiast. Alleen liggen ze dan niet meer naast mijn hoofdkussen als ik ga slapen. In de twintig ben je eigenlijk al een tijdje volwassen en dus oud. Alleen het beeld wat ik hierbij had, komt niet helemaal overeen. Ik heb deze leeftijdsgrens dan maar weer flink opgeschoven. Misschien dat ik dat tegen die tijd wel weer doe. De toekomst ziet er soms zo anders uit, dan je van te voren had kunnen bedenken. Gelukkig maar! Binnenkort vier ik mijn verjaardag hier op dit warme eiland met de leukste vrienden van het afgelopen jaar. Dan proost ik op het leven in de twintig… en dat leven is zo gek nog niet!
Een aantal jaar geleden woonde ik nog thuis in Den Haag en fietste ik elke dag op mijn zwarte oma fiets naar de Populierstraat en waren mijn dagen gevuld met school en sporten. Ik had geen idee dat ik een aantal jaar later hier zou wonen en werken. Toen maakte ik mij druk om een te grote Kipling schooltas of de regenbroek die ik toch niet aandeed. De tijd waar ik hoopte op een goed cijfer voor de ‘Build Up’ woordjes, die ik net niet goed genoeg geleerd had. In de pauzes of tussenuren kochten we Turkse pizza of chips bij de Albert Heijn van ons zakgeld. Toen zat je op MSN en stuurde je krabbels op Hyves. Ik wilde later juf worden en reizen. Reizen, wie wilde dat nou niet? Toen was je nog een brugklasser en alle mensen in de twintig volwassen. Je dacht dat iedereen in de twintig weloverwogen beslissingen zou maken. Dat je dan niet zo impulsief zou zijn en je non verbale communicatie iets minder sterk zou zijn. Dan wist je waar je mee bezig was en wat je wilde worden. Misschien nog wel het belangrijkste kenmerk, dan was je oud. Ik gniffel hier nu om. Ik weet inmiddels wel beter. Ik kan nog steeds niet goed tegen mijn verlies en eet mij nog steeds misselijk aan chips. Ook vraag ik mij regelmatig af of ik voor altijd juf wil zijn en kan ik nog steeds ontroert worden door een animatiefilm. (Kuch*Jungle Book*Kuch) En van nieuwe schoenen en kleding word ik nog steeds enthousiast. Alleen liggen ze dan niet meer naast mijn hoofdkussen als ik ga slapen. In de twintig ben je eigenlijk al een tijdje volwassen en dus oud. Alleen het beeld wat ik hierbij had, komt niet helemaal overeen. Ik heb deze leeftijdsgrens dan maar weer flink opgeschoven. Misschien dat ik dat tegen die tijd wel weer doe. De toekomst ziet er soms zo anders uit, dan je van te voren had kunnen bedenken. Gelukkig maar! Binnenkort vier ik mijn verjaardag hier op dit warme eiland met de leukste vrienden van het afgelopen jaar. Dan proost ik op het leven in de twintig… en dat leven is zo gek nog niet!
-
30 April 2016 - 21:37
Elize:
Hè lieve filosoof blijf maar lekker lang jong van geest
Ha ha kijk naar mij net 67 geworden en ze willen mij weer voor een jaar als RT juf giller toch?
Ik kan wel een tikkeltje jaloers jouw verslagen lezen want dat deed je in mijn tijd niet( ha ha hier spreekt dus opoe ).
Wanneer kom je even naar den haag en blijf jij daar nog een jaar? Ik heb begrepen dat Ayla weer terug komt.
En over het gezweet in de klas gesproken hier is het herfst en winter dus stuur wat zon naar Nederland.
Laat je weer een keer wat van je horen? Liefs Elize -
01 Mei 2016 - 10:52
Lisa:
Hey Petra,
Wat een leuk verslag weer en zeer herkenbaar! Nouja niet het gedeelte over het juf zijn natuurlijk :-) maar ik kan me indenken hoe dat gaat en hoe leuk het is als je jezelf terug hoort in de voorbeelden die je leerlingen noemen. Heel schattig! Ze hebben vast heel veel van je geleerd dit jaar!
Fijne vakantie! X Lisa -
01 Mei 2016 - 11:05
Lucy:
Lieve Petra,
Opnieuw een mooi verhaal ! Wat leuk dat de kinderen al zulke moeilijke woorden en spreekwoorden van je hebben geleerd. Ik vind ze heel knap, zeg dat maar. Juffrouw Jenna's moeder zei...... haha.
Fijne verjaardag. Zet de bloemetjes/cactussen maar flink buiten.
Groetjes,
Lucy -
01 Mei 2016 - 17:20
Marga:
Hoi Petra,
Leuk om jou verhaal weer te lezen.
Alvast van Harte Gefeliciteerd en een fijne verjaardag.
Leeftijd niet belangrijk ,gaat erom hoe jong jij je voelt (of oud) hiha.
Liefs,Oom Flip en Tante Marga XXX
-
01 Mei 2016 - 17:33
Charlotte En De Rest:
Goed om te horen dat je geniet van dit leven. Alles is te mooi en maar goed dat we niet alles van tevoren weten. Zo bedenk je elke keer weer welke wensen je hebt.
Geniet lekker van de temperatuur over 2 maanden ben je weer terug in ons kikkerlandje.
Wens je vast een fijne verjaardag xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
