Geluk
Door: Petra Verbrugge
Blijf op de hoogte en volg petra
13 September 2016 | Aruba, Oranjestad
Ik word blij van mooie plaatjes en goede teksten. Ik kan genieten van klein geschreven liedjes en van precies vol genoeg zitten na té lekker eten. Ik kan voldaan zijn na een werkdag die helemaal liep zoals ik had bedacht als juf. Ik kan uitkijken naar lang slapen en complete rust. Of filosofische autogesprekken en spontaan bezoek. Ik hou van liggen op mijn buik in de zon, alleen mijn voeten in het zand en een verkoelend windje. Geluk en het ‘zijn’ hiervan, dat gevoel zit in je hoofd en leeft onder je huid.
Toch zal ik ultiem geluk het liefste willen vangen en bewaren in een doosje. Zodat ik het overal mee naar toe kon nemen en kon openen als ik het nodig had. Gelukkig zijn is iets ongrijpbaars en overkomt je. Het is niet op één bepaald moment of in een bepaald land. Ik denk dat iedereen het soms op momenten weer even moet (her)vinden. Zo weet ik bijvoorbeeld na een maand Nederland weer even goed wat ik hier op het eiland mis. We leven in een mooie wereld waar zoveel mogelijkheden en opties zijn. Heel rijk en tegelijk heb je soms geen idee waar je mee bezig bent of waar je uit gaat komen.
De kinderen in mijn klas hoeven zich geen zorgen te maken, want deze juf weet momenteel op school gelukkig wel heel goed waar ze mee bezig is. Ik weet wat er geleerd moet worden en waar we over een paar maanden moeten uitkomen. Ik weet globaal hoe het jaar eruit ziet, zonder eerst allemaal handleidingen en planningen te hoeven bekijken. De start van het jaar ging hierdoor veel soepeler. Mijn klas met 21 leerlingen is leuk en de samenstelling is goed. Dat de leerlingen nog steeds geitachtig moeten lachen en helemaal in een deuk kunnen liggen om mijn kinderachtige grapjes helpt natuurlijk ook mee. Ik zal jullie de voorbeelden besparen. Maar natuurlijk ben ik ook hilarisch, toch mam? :D Nu neem ik mezelf ook niet bijzonder serieus. Ik moet soms namelijk ook stiekem om mezelf lachen als ik weer eens de verbaasde ogen opzet en tergend langzaam tegen een kind zeg: “Wauw….. dat is écht heel knap! *Stempel* Maar we gaan nu wel opruimen…” Waarop het kind die grote ogen overneemt, zijn schrift tegen zijn borst houdt, breed lacht en sjokkend terug loopt. Om dan natuurlijk als een raket te gaan opruimen. Met iets te veel geluid, maar goed… In Nederland zei ik trouwens: “Zo snel als een trein.” Alleen hier hebben ze geen treinen. Ook geen raketten, maar dat spreekt beter tot de verbeelding. Het is soms één groot toneelstuk in de klas. Waar ik bewust en de kinderen heerlijk onbewust in meespelen.
Ik kan weer uitgeput en licht bezweet thuis komen na een dag werken en vergaderen. Enthousiast worden als we onze ‘pleeghond’ Bella, die bang was voor water, hebben leren zwemmen. Uitkijken naar de goede avonden in het weekend met vrienden. Lachen als een kind uit een andere klas mij Juf Pat(h)é noemt, waarna ik de kinderen in mijn klas uitleg dat dit in Nederland een bioscoop is. Hier moesten de kinderen gelukkig alleen om gniffelen. Nu nog een nieuw jaar, in juli zeggen we dat het omgevlogen is. Niks nieuws onder de zon eigenlijk, maar Nielson schreef er toch een liedje over: geluk zit in de kleine dingen. Terugkomend op het spreekwoordelijke doosje. Kinderen denken heerlijk simpel en zouden in mijn klas zeggen: "Maar juf dat kan toch allemaal niet een doosje?" Ik zou glimlachen en goedkeurend knikken en zeggen dat ze ergens wel gelijk hebben.
Toch zal ik ultiem geluk het liefste willen vangen en bewaren in een doosje. Zodat ik het overal mee naar toe kon nemen en kon openen als ik het nodig had. Gelukkig zijn is iets ongrijpbaars en overkomt je. Het is niet op één bepaald moment of in een bepaald land. Ik denk dat iedereen het soms op momenten weer even moet (her)vinden. Zo weet ik bijvoorbeeld na een maand Nederland weer even goed wat ik hier op het eiland mis. We leven in een mooie wereld waar zoveel mogelijkheden en opties zijn. Heel rijk en tegelijk heb je soms geen idee waar je mee bezig bent of waar je uit gaat komen.
De kinderen in mijn klas hoeven zich geen zorgen te maken, want deze juf weet momenteel op school gelukkig wel heel goed waar ze mee bezig is. Ik weet wat er geleerd moet worden en waar we over een paar maanden moeten uitkomen. Ik weet globaal hoe het jaar eruit ziet, zonder eerst allemaal handleidingen en planningen te hoeven bekijken. De start van het jaar ging hierdoor veel soepeler. Mijn klas met 21 leerlingen is leuk en de samenstelling is goed. Dat de leerlingen nog steeds geitachtig moeten lachen en helemaal in een deuk kunnen liggen om mijn kinderachtige grapjes helpt natuurlijk ook mee. Ik zal jullie de voorbeelden besparen. Maar natuurlijk ben ik ook hilarisch, toch mam? :D Nu neem ik mezelf ook niet bijzonder serieus. Ik moet soms namelijk ook stiekem om mezelf lachen als ik weer eens de verbaasde ogen opzet en tergend langzaam tegen een kind zeg: “Wauw….. dat is écht heel knap! *Stempel* Maar we gaan nu wel opruimen…” Waarop het kind die grote ogen overneemt, zijn schrift tegen zijn borst houdt, breed lacht en sjokkend terug loopt. Om dan natuurlijk als een raket te gaan opruimen. Met iets te veel geluid, maar goed… In Nederland zei ik trouwens: “Zo snel als een trein.” Alleen hier hebben ze geen treinen. Ook geen raketten, maar dat spreekt beter tot de verbeelding. Het is soms één groot toneelstuk in de klas. Waar ik bewust en de kinderen heerlijk onbewust in meespelen.
Ik kan weer uitgeput en licht bezweet thuis komen na een dag werken en vergaderen. Enthousiast worden als we onze ‘pleeghond’ Bella, die bang was voor water, hebben leren zwemmen. Uitkijken naar de goede avonden in het weekend met vrienden. Lachen als een kind uit een andere klas mij Juf Pat(h)é noemt, waarna ik de kinderen in mijn klas uitleg dat dit in Nederland een bioscoop is. Hier moesten de kinderen gelukkig alleen om gniffelen. Nu nog een nieuw jaar, in juli zeggen we dat het omgevlogen is. Niks nieuws onder de zon eigenlijk, maar Nielson schreef er toch een liedje over: geluk zit in de kleine dingen. Terugkomend op het spreekwoordelijke doosje. Kinderen denken heerlijk simpel en zouden in mijn klas zeggen: "Maar juf dat kan toch allemaal niet een doosje?" Ik zou glimlachen en goedkeurend knikken en zeggen dat ze ergens wel gelijk hebben.
-
13 September 2016 - 21:45
Pauline :
Liefde voor je verhalen Peet
Ben super blij voor je :* -
14 September 2016 - 08:21
Anne:
Peet wat kan je toch goed schrijven!!! Heel veel plezier weer daar en ik lees dat je na een zwaar afscheid weer goed kan genieten daar:) XX -
14 September 2016 - 22:13
Corrie Oldenkamp:
'Geluk' je bent er filosofisch mee bezig. Leuk geschreven. Ik wens je veel geluk de komende tijd! -
17 September 2016 - 08:23
Nel:
In het leven is geluk belangrijk. Je moet het wel kunnen ervaren, zien en voelen.
Hierin slaag jij, en goed dat je andere erin mee kunt nemen. Heel goed!
groetjes van ons!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
