Idyllisch?
Blijf op de hoogte en volg petra
09 September 2015 | Aruba, Paradera
Ik kwam naar Aruba om werkervaring op te doen. Met het idee, minder werkdruk en in de vakanties meer reizen. Een heel jaar helemaal wég. Het avontuur tegemoet. Het klinkt bijna als: wie wil dat nou niet óf had ik dat vroeger ook maar gedaan. Het lijkt misschien idyllisch of alleen maar genieten…
De zeer grote familie Kakkerlak die zich bij de beerput bevond, is momenteel helemaal uitgeroeid. Op een donderdag ochtend toen ik mijn ogen amper open kreeg en met een beetje spierpijn van het beachtennis de badkamer binnenstapte, kwam ik de enige overlevende tegen. Met de douche kop dit diertje proberen te verdrinken had geen zin. Ik kon niet rustig plassen als dat beestje ergens zou toekijken. “Gelukkig” had ik hem snel weer gevonden en zoveel gif op hem gespoten, dat hierna de grond helemaal plakte. Omdat wij dus geen last meer hebben van deze vieze diertjes kunnen we nu op deze mooie plek in de tuin een zwembadje plaatsen. Dat maakt ons huisje compleet.
De werkdagen zijn vermoeiend en de enige pauze in de airco, dan net te kort. Geen schooltv.nl met educatieve filmpjes, geen moment dat de kinderen even Jeugdjournaal kijken of gewoon een half uur zelfstandig werken. Ik geef bijna alleen maar klassikaal les en loop elke dag bijna de halve marathon door de klas langs de tafeltjes. Mijn schoolschrift is door het vele schrijven en tekenen op het krijtbord naar ongekende hoogte gestegen. Ik kan inmiddels een synoniemen woordenboek aanschaffen. Zo begrijpen de kinderen ‘bank’ beter, dan ‘tafel’. De Papiamentse school gerelateerde woorden weet ik ook steeds vaker te vinden. Voor de pauze is het flink doorwerken, want na de pauze is de concentratie door de warmte naar een diepte punt gezakt. Dan zingen we liedjes om de woordenschat te vergroten en doen we spelletjes als mix en koppel voor het klokkijken. Na schooltijd blijven regelmatig wat kinderen in de klas om huiswerk te maken en/of te leren. Thuis is er niet of nauwelijks begeleiding. De eerste ouderavond kan ik ook afvinken en heeft een ventilator opgeleverd voor in de klas. Yes! Mocht het helemaal stil zijn in de klas, dan hoor ik nu een helikopter opstijgen.. De lieve moeder die deze ventilator cadeau deed, gaf mij officieel de afstandsbediening, zodat ik hem bij mijn bureau kan bedienen. Ik hoop dit bureau net wat vaker te gaan bereiken… Soms zijn de dagen net iets te lang. Na schooltijd volg ik meestal van 17:00 tot 19:00 uur auto theorieles. Begin oktober mag ik waarschijnlijk afrijden. Het bijkomen-in-de-hangmat-moment komt dan soms net te laat. Zo ook vorige week. Het was een zware week geweest en we hoefden alleen nog langs de computer winkel om mijn lieftallige laptop op te halen. Hij was helaas niet gemaakt, het is Aruba, het kon nog 1,5 week duren… Ik kon wel huilen, niet omdat mijn trouwe vriend nog niet gemaakt was, maar het was gewoon de spreekwoordelijke druppel. Het werken als juf, is hier zo anders dan ik mij toch had voorgesteld en sommige verwachtingen moeten echt worden bijgesteld. Deze meneer zag een blonde juf met niet nagekeken toetsen in haar hand, die teleurgesteld was en duidelijk probeerde te maken dat zij ECHT haar laptop heel erg nodig had. Misschien heb ik dan nog steeds een groot overtuigingsvermogen… Twee dagen later kon ik hem alsnog ophalen. Zo kon deze juf mooi alle kindgegevens gaan updaten.
Ook al heb ik mijn verwachtingen toch wel flink aangepast, gelukkig hoeft dat niet bij alles. Het eerste tripje in oktober is geboekt; 7 dagen Panama met nog 4 anderen. Het avontuur tegemoet, even alleen maar genieten, bijna idyllisch zo’n jaar aan de andere kant van de wereld…
De zeer grote familie Kakkerlak die zich bij de beerput bevond, is momenteel helemaal uitgeroeid. Op een donderdag ochtend toen ik mijn ogen amper open kreeg en met een beetje spierpijn van het beachtennis de badkamer binnenstapte, kwam ik de enige overlevende tegen. Met de douche kop dit diertje proberen te verdrinken had geen zin. Ik kon niet rustig plassen als dat beestje ergens zou toekijken. “Gelukkig” had ik hem snel weer gevonden en zoveel gif op hem gespoten, dat hierna de grond helemaal plakte. Omdat wij dus geen last meer hebben van deze vieze diertjes kunnen we nu op deze mooie plek in de tuin een zwembadje plaatsen. Dat maakt ons huisje compleet.
De werkdagen zijn vermoeiend en de enige pauze in de airco, dan net te kort. Geen schooltv.nl met educatieve filmpjes, geen moment dat de kinderen even Jeugdjournaal kijken of gewoon een half uur zelfstandig werken. Ik geef bijna alleen maar klassikaal les en loop elke dag bijna de halve marathon door de klas langs de tafeltjes. Mijn schoolschrift is door het vele schrijven en tekenen op het krijtbord naar ongekende hoogte gestegen. Ik kan inmiddels een synoniemen woordenboek aanschaffen. Zo begrijpen de kinderen ‘bank’ beter, dan ‘tafel’. De Papiamentse school gerelateerde woorden weet ik ook steeds vaker te vinden. Voor de pauze is het flink doorwerken, want na de pauze is de concentratie door de warmte naar een diepte punt gezakt. Dan zingen we liedjes om de woordenschat te vergroten en doen we spelletjes als mix en koppel voor het klokkijken. Na schooltijd blijven regelmatig wat kinderen in de klas om huiswerk te maken en/of te leren. Thuis is er niet of nauwelijks begeleiding. De eerste ouderavond kan ik ook afvinken en heeft een ventilator opgeleverd voor in de klas. Yes! Mocht het helemaal stil zijn in de klas, dan hoor ik nu een helikopter opstijgen.. De lieve moeder die deze ventilator cadeau deed, gaf mij officieel de afstandsbediening, zodat ik hem bij mijn bureau kan bedienen. Ik hoop dit bureau net wat vaker te gaan bereiken… Soms zijn de dagen net iets te lang. Na schooltijd volg ik meestal van 17:00 tot 19:00 uur auto theorieles. Begin oktober mag ik waarschijnlijk afrijden. Het bijkomen-in-de-hangmat-moment komt dan soms net te laat. Zo ook vorige week. Het was een zware week geweest en we hoefden alleen nog langs de computer winkel om mijn lieftallige laptop op te halen. Hij was helaas niet gemaakt, het is Aruba, het kon nog 1,5 week duren… Ik kon wel huilen, niet omdat mijn trouwe vriend nog niet gemaakt was, maar het was gewoon de spreekwoordelijke druppel. Het werken als juf, is hier zo anders dan ik mij toch had voorgesteld en sommige verwachtingen moeten echt worden bijgesteld. Deze meneer zag een blonde juf met niet nagekeken toetsen in haar hand, die teleurgesteld was en duidelijk probeerde te maken dat zij ECHT haar laptop heel erg nodig had. Misschien heb ik dan nog steeds een groot overtuigingsvermogen… Twee dagen later kon ik hem alsnog ophalen. Zo kon deze juf mooi alle kindgegevens gaan updaten.
Ook al heb ik mijn verwachtingen toch wel flink aangepast, gelukkig hoeft dat niet bij alles. Het eerste tripje in oktober is geboekt; 7 dagen Panama met nog 4 anderen. Het avontuur tegemoet, even alleen maar genieten, bijna idyllisch zo’n jaar aan de andere kant van de wereld…
-
09 September 2015 - 08:00
Pauline:
Super trots op je Peet -
09 September 2015 - 08:26
Lucy:
Weer een mooi verslag en wat ben je toch eerlijk over je verwachtingen en teleurstellingen. Toch heb je ook weer leuke vooruitzichten. Zet 'm op Peetje ! Maar dat het zwaar is, geloof ik wel. Binnenkort komen we jullie lekker even verwennen. En zondag komt je nepbroer al!
Het volgende blog gaat vast over de orkaan die er aan komt? -
09 September 2015 - 08:34
Chantal:
You can do it Peet! Super goed bezig daar. De kinderen mogen blij zijn met zo'n leuke juf!
xxx -
09 September 2015 - 11:01
Lisa:
Super leuk verhaal Peet! Het zal niet altijd makkelijk zijn, dat geloof ik zo! Succes met je auto rij en theorielessen, zou stoer zijn als je zelf mag crossen!!
X lisa -
09 September 2015 - 20:01
N Van Ruitenbeek:
Het zal inderdaad niet meevallen, en zal je er flink aan moeten werken. Begrijpelijk dat dit moeilijk is met die warmte. Heerlijk dat je een leuk vooruitzicht hebt. Je zou er een boek over kunnen schrijven, zo goed als jij je gevoelens en ervaringen op schrijft.
Een oud gezegde spreekt over alle begin is moeilijk. Laat dit een houvast voor je zijn.
Blond zijn is niet dom. Sterkte met alles, je kan het!
-
10 September 2015 - 21:28
Elize:
Hè lieve Petra wat een verhaal weer!! Zet hem op hoor want ik ken je als een enorme doorzetster! Je kan het!!! Lekker die kakkerlakken ! Je hebt weer een leuk reisje in het verschiet en zit jij nu op de school van Monique? Ik heb weer hele interessante kinderen in de RT. Ik zal je een keer bellen om je op te vrolijken . Geef je nummer door. Veel liefs Elize -
15 September 2015 - 12:01
Renske:
Lieve peet, heel leuk verhaaltje weer!
Het is inderdaad zwaar en ik hoop dat het snel wat beter gaat, maar dat komt vast goed!
Je kunt het, je bent een topper!!!
Dikke knuffel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
