Van Schiermonnikoog tot Limburg
Door: Petra Verbrugge
Blijf op de hoogte en volg petra
14 Augustus 2016 | Nederland, Nederland
Daar ging ik weer, heerlijk fietsend door de binnenstad van Den Haag. Misschien 23 graden met een waterig zonnetje, maar ik had gewoon mijn winterjas aan. Met hieronder mijn dichte zebraschoenen en die zaten weer bijzonder lekker. Terwijl de rest van Nederland dacht dat het blijkbaar sub tropisch was, vond ik de zonnebril het enige item wat bij dit zomerweer paste. Ik was weer even thuis in deze mooie stad, waar sinds kort in de VVV gidsjes ook bij staat: De Pokémon hoofdstad van Nederland. Het land van de flamingo en cactus prints. Waar jongens gestreepte blauwe plastic badslippers dragen (met sokken!) en meisjes witte sneakers. Als hip koppel hoef je niet voor de ANWB lijn te gaan. Die grote, gestreepte, witte Adidas sneakers passen heel goed bij de gestreepte slippers van je vriend. Ach, ze noemen het mode. Ook was ik nog niet bekend met contactloos betalen en heb ik de eerste keer met grote blauwe ogen naar een klant voor mij gekeken. Later kwam ik erachter dat mijn eigen oranje betaalpasje deze powers ook bezat. Alleen niet als je heel veel kleding koopt, dan is dit geen optie meer. Deze aankopen doe je sinds kort natuurlijk in je eigen meegebrachte tas. Zo sta je in de Albert Heijn te zoeken naar je portemonnee en heb je plots een sport bh in je handen die je eerder die dag hebt gekocht. Maar goed: Save the planet! In Aruba zou dit ook geen gek idee zijn, want hier zijn ze hof leverancier van plastic tasjes.
Ik had de zon meegenomen uit Aruba en dat was goed acclimatiseren de eerste dagen. Overdag fietste ik heel wat af. Als het te ver was spendeerde ik mijn geld aan treinkaartjes, zonder 40% studentenkorting. In de avond was ik weer thuis vertrouwd op de bank en bladerde ik door een Flow of Voetbal International, terwijl we genoten van even geen voetbal op tv. Misschien is ‘we’ in dit geval alleen het vrouwelijke deel van het huis. Heel de dag konden we kijken naar de Olympische Spelen. Soms maakte de NOS de fout om toch even snel een samenvatting te laten zien van een Eredivisie wedstrijd. Gelukkig schakelde mijn zusje over naar het NOS sport kanaal en keken we hoe Lonneke Sloetjes en Celeste Plak de ballen over het net ramden. Sport is mooi, verbindt en ontroerd. Als Anna van der Breggen wint op de fiets, hebben wij het gevoel allemaal gewonnen te hebben. Het gevoel van: Wat zijn wij goed! Alleen lig ik op de bank chips te eten, terwijl zij die berg zwetend beklimt. Laten we het nog niet hebben over alle opofferingen die zij heeft gemaakt, terwijl ik misschien een reisje maakte. Mijn vader kan trouwens elke willekeurige sportwedstrijd van commentaar voorzien. Tot het frustrerende aan toe soms, maar als we winnen en het volkslied klinkt is hij muisstil. Dan hoor je licht gesnif en wordt de zakdoek erbij gepakt. Waarop wij als kinderen de stilte verbreken en heel hard moeten lachen.
De vakantie is voorbij gevlogen. Ik heb ontbeten met vrienden, geluncht met oud-collega’s, geborreld met mijn teamgenootjes en ben uiteten geweest met de familie. Ik ben nu ook thuis, maar aan de andere kant van de wereld. Waar ik er niet aan moet denken om mijn winterjas en zebraschoenen aan te doen. Hier pakken we weer de auto en zit fietsen er niet meer in. Momenteel is het 5 uur in de ochtend en heb ik mijn kast alweer netjes ingeruimd. De foto’s van onze mooie nieuwe keuken zijn ook al doorgestuurd naar Jenna, waarop ik het niet kon laten om net te doen alsof we ook een heuse vaatwasser hebben. Hier luidt helaas het zelfbedachte spreekwoord: Als je denkt dat het niet kan, dan kan het ook niet. Vanaf vanavond wonen we weer samen in ons huisje en wordt alles weer een beetje zoals het was. Ik blaas mijn gekregen kaars met cactus print uit en zal lekker buiten gaan ontbijten onder de flamingo lampjes. Om daarna gewoon zelf te gaan afwassen. Op naar een nieuw jaar!
Ik had de zon meegenomen uit Aruba en dat was goed acclimatiseren de eerste dagen. Overdag fietste ik heel wat af. Als het te ver was spendeerde ik mijn geld aan treinkaartjes, zonder 40% studentenkorting. In de avond was ik weer thuis vertrouwd op de bank en bladerde ik door een Flow of Voetbal International, terwijl we genoten van even geen voetbal op tv. Misschien is ‘we’ in dit geval alleen het vrouwelijke deel van het huis. Heel de dag konden we kijken naar de Olympische Spelen. Soms maakte de NOS de fout om toch even snel een samenvatting te laten zien van een Eredivisie wedstrijd. Gelukkig schakelde mijn zusje over naar het NOS sport kanaal en keken we hoe Lonneke Sloetjes en Celeste Plak de ballen over het net ramden. Sport is mooi, verbindt en ontroerd. Als Anna van der Breggen wint op de fiets, hebben wij het gevoel allemaal gewonnen te hebben. Het gevoel van: Wat zijn wij goed! Alleen lig ik op de bank chips te eten, terwijl zij die berg zwetend beklimt. Laten we het nog niet hebben over alle opofferingen die zij heeft gemaakt, terwijl ik misschien een reisje maakte. Mijn vader kan trouwens elke willekeurige sportwedstrijd van commentaar voorzien. Tot het frustrerende aan toe soms, maar als we winnen en het volkslied klinkt is hij muisstil. Dan hoor je licht gesnif en wordt de zakdoek erbij gepakt. Waarop wij als kinderen de stilte verbreken en heel hard moeten lachen.
De vakantie is voorbij gevlogen. Ik heb ontbeten met vrienden, geluncht met oud-collega’s, geborreld met mijn teamgenootjes en ben uiteten geweest met de familie. Ik ben nu ook thuis, maar aan de andere kant van de wereld. Waar ik er niet aan moet denken om mijn winterjas en zebraschoenen aan te doen. Hier pakken we weer de auto en zit fietsen er niet meer in. Momenteel is het 5 uur in de ochtend en heb ik mijn kast alweer netjes ingeruimd. De foto’s van onze mooie nieuwe keuken zijn ook al doorgestuurd naar Jenna, waarop ik het niet kon laten om net te doen alsof we ook een heuse vaatwasser hebben. Hier luidt helaas het zelfbedachte spreekwoord: Als je denkt dat het niet kan, dan kan het ook niet. Vanaf vanavond wonen we weer samen in ons huisje en wordt alles weer een beetje zoals het was. Ik blaas mijn gekregen kaars met cactus print uit en zal lekker buiten gaan ontbijten onder de flamingo lampjes. Om daarna gewoon zelf te gaan afwassen. Op naar een nieuw jaar!
-
14 Augustus 2016 - 14:24
Tonny:
Zo te lezen was het weer heerlijk om ff thuis te zijn! Maar Aruba...... ook heerlijk! Ik vond het leuk je weer gezien te hebben! Hopelijk zien we elkaar op Aruba ook nog een keer??? Tja je weet maar nooit!! Die vaatwasser moet ik toch ook zien -
14 Augustus 2016 - 17:55
Lucy:
Peetje: Wat een geweldige start van een nieuw seizoen van verhalen! Ik verheug me weer op al je belevenissen.
Die vaatwasser komt er over 40 jaar..... tegen die tijd heeft men in Aruba deze uitvinding ook ontdekt ;) De Adidas-slippers met sokken zullen ze wel helemaal overslaan! En dat is dan wel weer heel erg slim.
Fijn schooljaar toegewenst! -
14 Augustus 2016 - 19:57
Martin:
Je schrijfstijl is en blijft geweldig! Tijd om aan je eerste boek te beginnen?
Fijn dat je weer even in Nederland was en je familie blij kon maken met je aanwezigheid.
Alle goeds in Aruba.
Groetjes Martin
-
15 Augustus 2016 - 11:39
Nel:
Leuk geschreven. Gelukkig blijft er een verschil tussen de landen.
Dit kan een rede zijn, bij thuiskomst te blijven genieten.
Zeker om het verschil van kleding en verdere mode.
Goed je gezien te hebben, je was niet veranderd. Een goed teken.
Verder wensen wij je een goed vervolg toe en tot schrijfs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
