We zitten in de "flow" en maken er gebruik van.

Je hebt van die dagen waar je een lange tijd naar uitkijkt. Die je misschien een beetje romantiseert. Waar je de dagen naar toe aftelt en waar je over kan fantaseren, maar juist als deze prachtige dagen net begonnen zijn, lijken ze alweer voorbij te zijn. Dit is de definitie van vakantie. Onze slaap-lekker-uit, winkel-in-de-dure-straten, bezoek-het-strand-wat-vaker, doe-uitstapjes- met-je-vrienden/collega’s, kijk-tot-’s avonds-laat-films vakantie is helaas weer over. Dit wil zeggen terug naar de realiteit; 5 dagen per week stage, de uren weer tellen die je kan slapen, maar een paar uurtjes doordeweeks naar het strand, na schooltijd lessen voorbereiden en je weer gaan verdiepen in het onderzoek. Tuurlijk staat de zon elke dag stralend aan de blauwe hemel en drinken wij in het weekend lekker wat drankjes, maar we zijn hier niet op vakantie. We hebben dat alleen af en toe!
( *Lees dit stukje nog maar eens goed Johan Cornelis Krul, dus niet alleen maar strand hier. )

Niet gedacht dat jullie lieve lezers zo gehecht waren aan de personages “Sjors en Anita”. 2 mensen met een uitsproken karakter en met een bijzonder uiterlijk. De echte zonaanbidders die ’s avonds vast “Barbie en Michael willen rust in de tent” terugkijken onder het genot van een cola light en een lekkere bitterbal uit eigen frituur . Ze hebben echt bestaan, ze bestaan nog steeds, maar niet meer in ons leven of op “ons” strand. Ze hebben het geliefde strand en tweede thuis, Eagle Beach ( parasol 2 van links vooraan bij het water) verlaten. Misschien hebben ze een ander strand gevonden. Wat bijna geen optie lijkt of zijn ze terug naar hun rootz. Terug naar Nederland, hoe onwaarschijnlijk wij dat ook vinden klinken. Als dat laatste tóch klopt, dan waren ze hier wel voor een super lange vakantie van meer dan een maand, waarin wij deze bijzondere mensen mochten leren kennen en vele trouwe blogvolgers met mij. Tot slot nog even over DE foto van deze lieftallige, bespiedende, bemoeizuchtige, maar zeker fascinerende strandburen. Heb je wel eens een boek gelezen, die daarna verfilmd is? Ik wel en de film viel wel een beetje tegen. Dit kwam, omdat in mijn hoofd de hoofdpersonen er heel anders uitzagen. Daarom wil ik graag dat jullie je eigen Sjors en Anita beeld behouden. Ze lijken er vast op: Anita volslank, met geblondeerd haar en een knot op haar hoofd en Sjors die veel slanker is en een strakke zwembroek draagt. Vul de rest zelf maar in en houdt het beeld vast. Maak een mental picture en dan zeg ik je; zo zagen ze er inderdaad uit! ( Eigenlijk vond ik het net te ver gaan om een foto van hun op internet te plaatsen. Ik zou dat namelijk ook niet heel tof vinden. )

Dan een andere vraag die veel van jullie ook bezig houdt. Helaas is dat niet: “Peet hoe gaat het met je sinds de muis?”, maar meer als: “Hoe gaat het met de muis?” Gelukkig kan ik antwoord geven op deze vraag. Na de avond van de muis, heeft onze huisbaas Frieda een diervriendelijk kooitje geplaatst in onze buitenkeuken. Van mij had dat niet diervriendelijk hoeven zijn, van mij mogen ze allemaal dood. Op heel de wereld! Alleen zij dacht daar anders over en aangezien ik die muis niet ging vangen , heb ik ingestemd. Jenna controleerde regelmatig het kooitje. Na een aantal dagen alleen hagedissen te hebben gevangen, kwam Jenna op een avond als een stokstaartje omhoog. Ik begreep niet zo goed waarom. Totdat ze naar buiten liep. Ze had dus het kooitje horen dichtgaan. Ik heb het beest (voor jullie beestje) niet gezien. Jenna maakte er een heel lief, klein, schattig, tekenfilmachtig figuurtje van die heel rustig in het kooitje zat te kijken. Natuurlijk is dat niet mogelijk, maar Wim heeft hem vrijgelaten. Frieda beweerde dat we nu echt niet meer bang hoefde te zijn. Ik was nog niet gerust gesteld, want ik denk in: Hij heeft vast vrienden. Volgens Frieda leven muizen alleen of met hun moeder als ze nog heel jong zijn. Ons huis is super schoon, dus we zouden er echt geen last meer van hebben. Ik ben dit maar gaan geloven en voel me weer heerlijk veilig hier. Mocht je denken dit verhaal klopt niet, muizen hebben wel kolonies vrienden… Laat het mij vooral niet weten!

Uiteraard ga ik de rest nu even samenvatten in een afsluitend stukje:
Ik ben vandaag naar de Nederlandse kapsalon geweest waar ze niet alleen verstand hebben van kroeshaar, maar ook gewoon van krullen die in laagjes moeten worden geknipt. Verder wachten Jen en ik ’s avonds tot iemand op staat om iets te pakken en roepen dan: “Nu je toch staat…” Dit doen wij beide, dus dan is het eerlijk, was er vandaag een hagedis in de klas onder de rekenles en hebben de kinderen hem gelukkig snel gevangen, zodat de les over breuken en procenten verder kon gaan, heb ik na alleen maar geld te hebben uitgegeven aan een National park ticket, boodschappen, uitstapjes, weekenden, salsa en fitnesslessen mijn eerste aankoop hier gedaan. Ze waren zo mooi, stonden zo goed en waren ook nog in de uitverkoop. Ze staan nu nog even als decoratie (met doos) in de slaapkamer; de Tommy Hilfiger schoenen. Verder komt eind van de week het eerste bezoek; Jenna haar ouders, zussen, broer en ons klasgenootje Laura. Natuurlijk gaan we al het moois van het eiland laten zien. Verder gaan de salsa lessen erg goed en is in november het eerste grote salsafeest waar wij voorbereid naar toe gaan. Ook zijn we in de vakantie met wat vrienden naar Natural Pool geweest, is de Hooiberg beklommen en zijn de meeste rotstuinen ook alweer bezocht. Dit is mede mogelijk gemaakt door onze lieve Arubaanse vriendin genaamd Angela, hebben we de eerste sportclubs bezocht voor ons onderzoek, maken we soms stiekem snel cliché foto’s in het water of op het strand, hebben wij al een top idee voor het kerstfilmpje van de pabo, wennen wij nog steeds niet aan het tijdsverschil met Nederland , maken wij onze eigen patat hier en eten we elke dag één (of twee, heel soms drie) heerlijk waterijsje, hebben mensen op Skype altijd de behoefte om gekke bekken te trekken, omdat ze zichzelf plots zien ,hebben we nog steeds een geluksgevoel als we een mug doodslaan en gaat de tijd hier razendsnel…..

Dit was het weer, we moeten namelijk beginnen met het avondeten en ik heb echt dorst. “Oh, jen nu je toch staat, kan je voor mij anders…”

Heel veel liefs.